امروزه با شنیدن کلمه تراریخته ناخواسته دچارهراس زیادی می شویم. آیا این هراس واقعی است؟ ژن ها واحدهای تعیین کننده ویژگی های هر جاندار هستند. به منظور تغییر ویژگی های یک جاندار می توان در ژن های آن تغییر ایجاد نمود؛ در نتیجه جاندار تبدیل به موجود تراریخته یا ترنس ژنتیک می شود. از اهداف ایجاد محصولات تراریخته، تولید محصولات مقاوم به آفات، با نیاز محدود به آب و بازدهی تولید بالا می باشد که در راستای حفظ و کمک به محیط زیست و منابع آبی و همچنین تامین نیاز جمعیت در حال رشد، توسط مهندسان ژنتیک دنبال می شوند. محصولات تراریخته، مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گرفته اند و در بسیاری از کشورهای جهان مصرف می شوند. در اینجا لازم است یادآوری کنیم که علم وسیله ای برای کمک به پیشرفت و برطرف کردن نیازهای انسان هاست. ممکن است در سال های آتی مضرات دارویی که امروزه برای درمان مورد استفاده قرار می گیرد، کشف شود. در همه علوم احتمال خطا وجود دارد؛ اما با سنجش های آزمایشگاهی در مدت زمان های استاندارد، احتمال خطا کاهش یافته است. پس از تولید محصولات تراریخته، هزینه های هنگفتی جهت تشخیص تاثیرات بالینی آنها بر حیوانات آزمایشگاهی در طول زمان های استاندارد صورت می پذیرد تا احتمال سمیت آنها و میزان مجاز مصرفشان تعیین گردد. محصولات تایید شده روانه بازار می گردند تا به صورت تجاری مورد بهره برداری قرار گیرند؛ اما در این مرحله نیز تحقیقات پایان نمی پذیرد. محققان به طور دائم در حال رصد بازار مصرف هستند تا در صورت بروز مشکل احتمالی به سرعت درصدد رفع آن برآیند. پس متوجه می شوم برای تولید محصولات تراریخته تمام جوانب علمی مورد نیاز در نظر گرفته شده است، به هر حال ما انسان ها موجوداتی دارای اختیار هستیم و تصمیم گیری نهایی با خودمان است اما جالب است بدانیم سالهای سال است که ما از داروهای نوترکیب و ترکیبات زیست فعال تولید شده به وسیله مهندسی ژنتیک استفاده می کنیم نظیر انسولین و وانیل. انسولین را به جای اینکه از لوزالمعده گاو استخراج کنند، به کمک باکتری هایی که دارای ژن تولید کننده انسولین شده اند تولید می کنند. وانیل طبیعی نیز به قدری گران و کمیاب است که وانیل مصنوعی به راحتی و به وفور جایگزین آن شده است.