رفتن به محتوای اصلی
امروز: ۰۷:۴۲:۴۸ ۲۰۲۴/۲۸/۰۳     ورود
EN - FA

برای تبلیفات در سایت

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برای تبلیفات در سایت

 

 

 

 

 

 

 

 

برای تبلیفات در سایت

تغییر فاصله برای بهبود مطالعه علامت پیرچشمی است. در سنین میانسالی، معمولا در دهه چهارم عمر، غالب مردم دچار تاری دید نزدیک، مثلا هنگام مطالعه، خیاطی یا کار با رایانه می شوند و هیچ راهی برای فرار از این مسئله وجود ندارد. غالب افراد حتی آنها که قبلا هیچ گونه مشکل چشمی نداشته اند در یک زمانی در طول عمر دچار آن می شوند. فرد در آغاز پیرچشمی متوجه می شود برای دیدن کتاب، روزنامه و لیست غذا باید آنها را در فاصله دورتر نگه دارد تا قادر باشد آن را واضح ببیند یا از وسایل کمکی استفاده کند. در صورتی که بیمار قبلا دچار نزدیک بینی یا آستیگماتیسم نیز باشد لازم است از عینک های دو کانونی استفاده کند؛ در این صورت از قسمت بالای عینک فواصل دور و از قسمت پایین عدسی اشیای نزدیک را مشاهده می کند. با عینک های دو کانونی بیمار قادر خواهد بود فواصل دور و نزدیک را واضح ببیند ولی حدفاصل آنها را همچنان تار می بیند. اگر بیمار نیازی به واضح دیدن ناحیه حدفاصل نیز داشته باشد، می تواند از عینک های تدریجی  استفاده کند. در این گونه عینک ها قدرت عدسی عینک به تدریج از بالا به پایین افزایش می یابد و خط مشخصی بین قسمت های متفاوت عدسی عینک، شبیه آن چیزی که در عینک های دو کانونی وجود دارد، دیده نمی شود. استفاده از عینک ها در ابتدا ممکن است آزاردهنده باشد ولی بعد از مدتی بیمار با آن تطبیق یافته و به راحتی از آن استفاده می کند. برخی افراد این نوع عینک را به دلیل نداشتن خط قابل رویت به عینک های دو کانونی ترجیح می دهند، البته با این نوع عینک بیمار قادر است همه فواصل را واضح ببیند. با افزایش سن، سخت عدسی بیشتر می شود و به همان میزان قدرت تطابق نیز کمتر شده و شماره عینک بالاتر می رود. بنابراین لازم است به فواصل یک تا چند سال، شماره عینک تغییر یابد و قوی تر شود.

field_video
کپی رایت | طراحی سایت دارکوب