بيماري آلزايمر يك بيماري پيش رونده است كه علائم آن به صورت تدريجي شروع شده و به مرور زمان و طي چندين سال شديد مي شوند. اين بيماري بر عملكردهاي مختلف مغز تأثير  مي گذارد. اولين علامت آلزايمر معمولاً مشكلات جزئي مربوط به حافظه است. با پيشرفت بيماري، مشكلات حافظه تشديد شده و علائم بعدي به وجود مي آيند كه برخي از ها آن عبارتند از: گيجي، سردرگمي و گم شدن در مكان هاي آشنا، اختلال در تصميم گيري و برنامه ريزي ، اختلالات تكلمي و زبان. در بيماري آلزايمر ساختارهاي پروتئيني كروي شكلي ( اجسام آميلوئيدي) در خارج نورون هاي برخي مناطق مغز و ساختارهاي پروتئيني رشته اي در جسم سلولي نورون ها تشكيل مي شود. آميلوئيد جزء اصلي پلاك هاي آميلوئيدي در مغز بيماران آلزايمري مي باشد. اين پلاك ها باعث مي شود كه ارتباط بين سلول هاي عصبي قطع شده و در نهايت اين سلول هاي عصبي مرده و بافت مغز از بين برود. برخي از مواد شيميايي مهم مغز در بيماران مبتلا به آلزايمر كاهش مي يابد. اين انتقال دهنده هاي شيميايي پيام، به انتقال سيگنال هاي اطراف مغز كمك مي كنند. وقتي كه اين مواد در مغز كاهش مي يابند، سيگنال ها به درستي منتقل نمي شوند. هنوز درماني براي بيماري آلزايمر وجود ندارد اما با استفاده از داروها مي توان سير پيشرفت بيماري را كند كرد و از شدت اختلال حافظه و مشكلات رفتاري بيمار كاست. تكنيك هاي جديد درمان به وسيله سلول هاي بنيادي كه نوروژنز را بيماران آلزایمر کنترل می کند، چشم انداز تازه اي براي توسعه درمان بيماري آلزایمر فراهم ساخته است. تحقیقات جهت درمان  بیماری آلزایمر بر پايه پيوند سلول هاي بنيادي پيش ساز موجود در بافت  مورد نظر يا استفاده از اين سلول ها جهت جايگزيني سلول هاي بافت آسيب ديده يا كاهش اثر تخريبي حاصل از اين بيماري بر بافت مغز تمركز دارد.