یک از بازی هایی که می توان برای مدیریت خشم با کودکان انجام داد بازی خودتو نباز است. وسایل مورد نیاز این بازی یک عدد جعبه نظیر جعبه کفش، برگه های کوچک کاغذ، چسب مایع و یا برچسب های بزرگ می باشد. از کودک توضیح می خواهیم که دلایل و زمان خشمگین شدنش را توضیح داده و بعد کوتاه و مختصر این توضیحات را روی برگه های کوچک کاغذ نوشته و در سطح داخلی در جعبه کفش می چسبانیم. در مرحله بعد کودک به همراه مشاور راه حل هایی را برای این مشکلش پیشنهاد می دهند و بعد در مورد این پیشنهاد صحبت و گفتگو می کنند. 
مثال: کودک: همکلاسی هایم مسخره و تحقیرم می کنند. 
راه حل پیشنهادی: می توان به آنها توجهی نکرد...
هر مشکلی را که با برچسبی بر روی دیواره داخلی در جعبه کفش چسباندیم باید جایی برای انواع راه حل های پیشنهادی هم داشته باشد تا بتوانیم راه حل ها را به ترتیب بنویسیم.
هدف: هدف از بازی خودتو نباز این است که کودک متوجه شود، در همه جا و همیشه مقابله و جنگیدن راه حل درستی نیست، بلکه برخی موارد بهترین راه حل تحمل کردن است. مشاور با کودک در مورد دلیل تحمل برخی شرایط گفتگو می کنند و این که چرا این کار در شرایطی پسندیده است و چگونه از عهده این کار به خوبی برآییم این کار چه جوری باید انجام بگیرد؟ وقتی کودک با دلیل متوجه شود و شرایط را درک کند، از آن پس این راه حل ها را دست کم نمی گیرد و نسبت به آن مطمئن می شود.
مثال: کودک: دوستم به من ناسزا می گوید: تهدیدم می کند که کتکم می زند و ...
مشاور: تو فکر می کنی چکار می شود کرد؟
کودک: نمی دانم.
مشاور: پس تو فکر می کنی قطع رابطه دوستی راه حل مناسبی است. 
کودک: اوم... شاید هم خوب نباشد. ولی من دلم می خواهد با او ارتباط داشته باشم.
مشاور: پس تو هم می خواهی با او دوست باشی و هم او اذیت ات می کند.
کودک: بله
مشاور: پس به نظر تو چه کار باید کرد؟
کودک: نمیدانم شاید...
مشاور: شاید چی؟
کودک شاید بشود با او صحبت کرد....
این گفتگو نمونه ای از گفتگوی سقراطی است که بین مشاور و کودک صورت می گیرد. این شیوه، روشی نیست که در یک جلسه به اتمام برسد. کاری است که در طی چند جلسه در داخل و خارج اتاق مشاوره باید انجام شود. گاهی در حین فرایند درمان، مشاور باید کاری کند که کودک خشمگین شود. مشاور در این زمان به کودک می گوید الان زمانش است، فرض کن من همان دوستت هستم که عصبانیت کرده ام. حالا با استفاده از چیزهایی که یاد گرفتی، مقابله کن، یا جواب بده، یا کاری نکن و ....
در واقع هدف این است که کودک شروع به تفکر و گفتگو کند. در طی همین گفتگوها، ناگهان ممکن است فحاشی کند، عصبانی شود، بددهنی کند و ... در اینجا مشاور نباید از کوره در رود و عصبانی شود یا فورا سرزنش یا مقابله کند، بلکه بهتر است در اینجا از تکنیک های دیگری نیز استفاده کند. یک نمونه از این تکنیک ها استفاده از برگه A۴ است که روی آن کلمه ایست را نوشته ایم. از کودک می پرسیم من از عدد مثلا ۱۰ خوشم می آید تو چی؟ 
کودک: من ۱۲
مشاور: خب هر زمانی که عصبانی شدی از ۱۲ بطور معکوس آرام بشمار ضمن این که روی هر کلمه ای که به طور معکوس تا عدد یک می شمری تمرکز کن و به آن عدد فکر کن. 
در اوج عصبانیت کودک همین برگه ایست را باید به او نشان داد و از او بخواهیم از عدد ۱۲ بطور معکوس آرام بشمارد.