یکی از پرسش‌های متداول والدین، به‌ویژه مادران جوان، درباره‌ی آب‌ریزش دهان نوزاد است. بسیاری از خانواده‌ها زمانی که مشاهده می‌کنند کودکشان به طور مداوم از دهانش آب بیرون می‌ریزد، نگران می‌شوند و تصور می‌کنند این موضوع نشانه‌ی بیماری یا مشکلی در سلامت نوزاد است. در حالی که در بیشتر موارد، این پدیده کاملاً طبیعی و نشانه‌ای از رشد سالم کودک است.

از حدود ۳ تا ۴ ماهگی، نوزاد وارد مرحله‌ای می‌شود که از طریق دهان، محیط اطراف خود را می‌شناسد. در این دوران، کودک تمایل دارد هر چیزی را لمس کند و به دهان ببرد. این رفتار باعث تحریک غدد بزاقی می‌شود و افزایش ترشح بزاق در نتیجه‌ی آن اتفاق می‌افتد. از آنجا که در این سن، نوزاد هنوز توانایی کامل بلعیدن بزاق را ندارد، بزاق از دهانش بیرون می‌ریزد و باعث آب‌ریزش دهان می‌شود.

یکی دیگر از دلایل رایج، دندان‌درآوردن نوزاد است. معمولاً بین ۶ تا ۹ ماهگی، رویش دندان‌های شیری آغاز می‌شود. این فرآیند موجب تحریک لثه‌ها و افزایش تولید بزاق می‌گردد که به طور طبیعی با آب‌ریزش دهان همراه است.

در صورتی که کودک شما به‌جز آب‌ریزش دهان، علائم دیگری مانند تب، التهاب، بوی نامطبوع دهان، بی‌قراری، یا زخم‌های دهانی ندارد، جای هیچ نگرانی نیست. این وضعیت موقتی است و نیازی به درمان ندارد. با رشد کودک و تکامل سیستم عصبی و حرکتی او، توانایی بلع بهتر می‌شود و آب‌ریزش دهان به تدریج کاهش می‌یابد.

اما اگر آب‌ریزش دهان همراه با سایر علائم غیرطبیعی باشد، بهتر است با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید تا احتمال عفونت، آلرژی یا مشکلات دهانی بررسی شود.

در مجموع، آب‌ریزش دهان در نوزادان بیشتر نشانه‌ی رشد طبیعی، آغاز شناخت دهانی و آماده شدن بدن برای دندان‌درآوردن است. بنابراین اگر کودک شما تنها دچار آب‌ریزش دهان بدون علامت دیگر است، نگران نباشید و بدانید این مرحله بخشی از مسیر طبیعی رشد اوست و بدون درمان خاصی برطرف خواهد شد.