کودکان زمین های بازی طبیعی را دارای کارکردهای بیشتر، زیباتر، صمیمی تر و دارای انسانیت و ارزش های طبیعی بیشتری از آنچه توسط بشر ساخته می شود، میدانند. به لحاظ کاربردی، کودکان از طبیعت پاداش های مادی، معنوی و فیزیکی بیشتری به دست می آورند.
کودکان زمین های بازی طبیعی را به عنوان محلی می شناسند که در آن می توانند با مجموعه متنوعی از عناصر طبیعی بازی کنند. ساختارهای موجود در این زمین ها اصولا ابزارهای بازی در اشکال و رنگهای متنوعند که توجه کودکان را به خود جلب می نمایند.
تحقیقات نشان داده است که خلاقیت در ارتباط با عناصر طبیعی افزایش می یابد. از طرفی محیط طبیعی، فرصتهایی را برای کشف و بازی کودکان فراهم می کند که در جهت رشد همه جانبه آنها مناسب باشد.
کودکان مبتلا به اختلال بیش فعال، یک گروه در معرض خطر انزوا از همسالان خود هستند که به رغم داشتن نیازهای کاملا متفاوت اغلب در محیط آموزشی مشابه کودکان با توانایی بالا قرار می گیرند.
امروزه کسی نمی تواند نقش محیط و تاثیرات آن را در رفتار کودکان نادیده بگیرد.
قصه گویی به عنوان یک روش تربیتی همواره به وسیله بزرگ ترین آموزگاران جهان به کار گرفته شده است. پیامبران اولوالعزم و مصلحان بزرگ جوامع بشری از حضرت ابراهیم (ع) و حضرت خاتم پیامبران (ص) از این روش برای نزدیک شدن به مردم و تلطیف عواطف آنها به خوبی استفاده کرده اند.
خیلی از آموزش های تربیتی را می توان در خلال بازی ها به کودک نشان داد و به راحتی کودک را در مسیر درست تربیت کرد.
بازی یک امر طبیعی است و همانند نفس کشیدن برای کودک ضرورت دارد. در سالهای پیش از دبستان، بزرگترین سرگرمی و مشغله کودک بازی است و بعد از آن، اندک اندک از میزان آن کاسته شده و کارهای اساسی تر جای آن را می گیرد.
در طي ۶ ماهه اول زندگي رفتارهاي اجتماعي بسيار اندک است و ارتباط اکثريت نوزادان با بزرگسالان معمولاً يک طرفه است و تعامل اجتماعي بيش از چند ثانيه به طول نمي انجامد. روابط با همسالان از سه سالگي به بعد در زندگي کودک اهميت مي يابد.
با در نظر گرفتن اين واقعيت که افراد در دوران بزرگسالي قادر به بالا بردن مهارت هاي فکري خود نيستند، به همان نحو که آموزش رياضيات از دوران کودکي شروع مي شود، آموزش تفکر نيز از خردسالي شروع مي شود.
