اینترنت اشیاء مفهومی چالش برانگیز و جذاب در دنیای فناوری اطلاعات تلقی می شود. فناوری اینترنت اشیاء برای اولین بار توسط کوین اشتون در سال ۱۹۹۹ ارائه شده است. وی جهانی را توصیف کرد که در آن هر چیزی، از جمله اشیاء بی جان، برای خود هویت دیجیتال داشت باشند و به کامپیوترها با توجه به دنیای اینترنت اجازه دهند آنها را سازماندهی و مدیریت کنند. اینترنت، در حال حاضر تمامی مردم جهان را به هم متصل می کند. با این حال، با مفهوم اینترنت اشیاء تمام اشیاء به هم متصل می شوند. از این رو، اینترنت اشیاء  یک انقلاب تکنولوژیکی از حسگرهای بی سیم تا تکنولوژی نانو، یک معماری بر اساس ابزارهای ارتباطی داده ها است. فناوری اینترنت اشیاء با هدف اینکه همه انسان ها و اشیاء بی جان بتوانند در هر زمان و هر مکانی، با هر شی و هر شخص دیگری با استفاده از هر شبکه و سرویسی، ارتباط برقرار کنند. اینترنت اشیاء می توانند برای کاربردهای بسیاری در حوزه های مختلف صنعتی از جمله نظارت بر زیرساخت، خدمات شهری، کاربردهای نظارتی و امنیتی و غیره مورد استفاده قرار گیرند. از جمله پیامدهای اینترنت اشیاء افزایش امنیت، سلامت، ارائه خدمات و بهره وری بالا برای سازمان های بشری است. از سوی دیگر، چالش هایی در محیط محرمانگی شخصی، امنیت سایبری، به وجود آمدن شناخت دیجیتالی و ساختار ناهمگون داده ها و انکار سرویس را در پی دارد. مقوله ای که در این میان نگرانی را به همراه دارد، مباحث امنیتی اینترنت اشیاء است. با توجه به چالش های پیشرو اینترنت اشیاء همانند ارتباطات، استاندارها و معماری ها، امنیت به جدی ترین چالش برای خدمت گذاران فناوری اطلاعات بدل شده است. به عنوان یکی از عناصر حیاتی در طراحی هر شبکه ای، امنیت از بزرگترین موانع در توسعه تکامل اینترنت اشیاء به حساب می آید. امنیت از سه اصل پیشگیری، تشخیص و واکنش در راستای رسیدن به اهداف امنیت اطلاعات تشکیل شده است. این اهداف در مجموع برای رسیدن به هدفی واحد و مشخص یعنی حفاظت اطلاعات و سیستمهای اطلاعاتی از فعالیتهای غیرمجاز صورت گرفته است.