فرایندکاوی یک رویکرد مدیریت فرایند است که شامل تکنیک ها، ابزارها و روش هایی برای کشف، تحلیل و بهبود فرایندهای کسب و کار، با استفاده از داده های ثبت شده در نگاره های رویداد می باشد. این داده ها، در حین اجرای فرایندهای کسب و کار، توسط سیستم های اطلاعاتی تولید و ثبت می شوند. علم فرایندکاوی از این داده ها برای کشف مدل های فرایندی که در دنیای واقعی اتفاق افتاده است، استفاده می کند. سپس این مدل ها تحلیل و بهینه سازی می شود. از آنجایی که این اطلاعات سیستمی ثبت می شود ( نه دستی)، از درجه اطمینان بالاتری برخوردار هستند. زیرا در ثبت دستی اطلاعات احتمال خطا یا اعمال سلیقه فردی بالا می رود. در حقیقت با کمک تکنیک های فرایندکاوی می توان مسیری که فرایند در دنیای واقعی طی نموده است را یافت. فرایندکاوی حوزه تحقیقاتی نسبتا جدیدی است که اواخر دهه ۱۹۹۰ در زمینه تحلیل فرایندهای مهندسی نرم افزار ارائه شد و همچنان در حال تکمل است. اولین تحقیق فرایندکاوی در سال ۲۰۰۳ انجام شد پس از آن تکنیک های فرایندکاوی روز به روز رشد کرده و ابزارهای مختلفی برای پشتیبانی از آن ایجاد شده است. در دهه اخیر، با فراهم شدن دسترسی به داده های موجود در نگاره رویداد، روش های فرایندکاوی به به بلوغ رسیدند. علم فرایندکاوی، بر مبنای دو علم مدیریت فرایندها و تحلیل داده ها بنا شده است. این علم شکاف بین روش های تجزیه و تحلیل مدل فرایندی، بدون توجه به داده ها (مانند شبیه سازی) و تکنیک های تجزیه و تحلیل کلاسیک داده ها ( مانند داده کاوی) را پر کرده است. کاوش فرایند می تواند یکی از مهمترین ابزارها برای مجریان کسب و کارهایی باشد که نیاز به مدیریت مناسب فرایندهای عملیاتی خویش دارند. زیرا
- رویدادهایی که روزانه در پایگاه داده ثبت می شود، به صورت نمایی در حال رشد، هستند. این رویدادها جزئیات تاریخچه  فرایندهای اجرا شده کسب و کار را دارا می باشند.
- با توجه به رقابتی شدن فضای کسب و کار و محیط در حال تغییر، از جمله تغییرات تکنولوژی، افراد و سیاست های کاری، نیاز به بهبود فرایندهای حرفه گریزناپذیر است. 
بنابراین مناسب است تکنیک های فرایندکاوی را برای مدیریت فرایندهای کسب و کار به درستی پیاده سازی کرد تا فرایندها به صورت مستمر ارزیابی، پایش و بهبود داده شوند.