سامانه های بیومتریک جدید، قابلیت تشخیص هویت افراد با سرعت و دقت و اطمینان و راحتی و همچنین ارزانی بالا را در اختیار قرار داده اند. همه سیستم های بیومتریک دارای معماری ویژه ای برای پردازش نمونه مورد بررسی و احراز هویت می باشد. از انواع تکنولوژی بیومتریک محبوب، می توان به اثر انگشت، عنبیه چشم، نحوه راه رفتن، چهره، دی ان ای و شبکیه و... اشاره نمود، اما هر یک با توجه به دقت، کارایی و مزایا و معایبی مورد استفاده قرار می گیرند و می توان آنها را با روش های امنیتی دیگر برای حل و فصل معایب شان ترکیب نمود. برخی از سیستم های بیومتریک در تمام شرایط و حالات پایدار نبوده، بنابراین آنها چندان قابل اعتماد نیستند و برای حل این مسئله لازم است اغلب، بانک اطلاعاتی ویژگی های مربوطه آن، به روز شود. در بین سیستم های بیومتریک، الگوهای شبکیه، صفات بسیار مشخصی هستند. با روشن شدن یکتایی الگوی رگ های شبکیه در افراد مختلف پیشنهاد شد که از تصاویر مربوط به این الگوها برای شناسایی افراد استفاده شود. در ادامه تحقیقات و در فاصله زمانی نه چندان کوتاهی، الگوی رگ های خونی در شبکیه و حتی در دوقلوها، منحصر به فرد و متفاوت از همدیگر اعلام شد. اگر چه هر الگویی به طور معمول، درتمام طول عمر یک فرد، ثابت باقی می ماند، اما گاهی اوقات آن ویژگی می تواند باز هم به وسیله بیماری هایی مانند گلوکوم، دیابت، فشارخون بار و سندرم نقص ایمنی تحت تاثیر قرار گیرد. در ویژگی منحصر بفرد بودن شبکیه، تصاویر شبکیه چشم می تواند یکی از بهترین انتخاب ها برای سیستم های بیومتریک باشد. شناسایی افراد از روی شبکیه چشم با استفاده از نرم افزار در محیط های با امنیت بسیار بالا ( سایت های تحقیقاتی و سلاح های هسته ای، مرکز ارتباطات امکانات کنترل و پردازش تراکنش بسیار بزرگ ) کاربرد فراوانی دارد و در سال های اخیر با گسترش فناوری اطلاعات و لزوم نیاز به امنیت بالا، به کارگیری شیوه های مختلف شناسایی هویت افراد، اهمیت ویژه ای یافته است. آنچه که یک سیستم شناسایی هویت باید دارا باشد، میزان خطایی برابر با صفر، هزینه کم، سرعت بار و غیر تهاجمی بودن آن است.