در ایران، کرفس به طور سنتی برای انواع مختلفی از بیماری ها استفاده می شود. از عصارۀ گیاه کرفس در طب سنتی جهت کاهش دردهای اسپاسمی، مفاصل، سردرد، درد دندان و گوش استفاده می گردد. روغن ضروری از گیاه جدا شده که اثر آرامش بخش روی سیستم اعصاب مرکزی دارد. تحقیقات نشان می دهد که کرفس دارای هورمون جنسی آندرسترون بوده و در طب سنتی به عنوان محرک اشتها و قدرت جنسی مورد استفاده قرار می گیرد. اما زیاده روی در مصرف این گیاه برای زنان باردار می تواند مضر باشد، زیرا می تواند باعث سقط جنین گردد. همچنین عصارۀ کرفس، محرک شروع عادت ماهیانه و نیز محرک جریان ادرار می باشد. در مطالعات حیوانی نشان داده شد که پریلیل الکل موجود در کرفس باعث پسروی تومورهای پانکراس کبد و پستان می شود. همچنین کرفس اثر محافظتی بر موکوس معده داشته و در درمان زخم معده موثر می باشد. این گیاه هیچ اثر ضد لانه گزینی تخم نداشته و مصرف آن حتی باعث کاهش دیسمنوره می شود. مطالعات نشان دادند که این گیاه اثر حفاظتی بر بیضه ها در برابر اثرات مخرب سدیم والپروات دارد. کرفس حاوی گلیکوزیدی است به نام آپیسین که اثر درمانی آن به این ترکیب نسبت داده می شود. مهمترین ترکیبات موجود در روغن آن لیمونن، اسید پالمیتیک نوعی فنول و غیره است. کرفس از سبزیجات دارای آلفا توکوفرول است و دارای اثرات ضد سرطان کبد، تقویت کننده قلب، کاهنده فشار خون، ضد دیابت و بالا برنده مقاومت کبد و طحال می باشد. این گیاه مدر بوده و دارای ترکیبات غنی آکسیدانی نظیر فلاونوییدها، ویتامین E و C بوده که باعث کاهش استرس اکسیداتیو می گردد. برگ ها و ساقه کرفس حاوی ترکیبات متفاوت می باشد. برگ کرفس دارای فلاونوئید بوده که عمدتا آپیئین است. علاوه بر این لوتئولین نیز در برگ های کرفس وجود دارد که خاصیت ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضدسرطانی دارد.