بسياري از مادران درد زايمان را شديد و غير قابل تحمل گزارش مي دهند. درد و اضطراب زايمان موجب کمبود اکسيژن در جنين شده و متعاقب آن الگوهاي غيرطبيعي ضربان قلب جنين و کاهش نمرهة آپگار نوزاد به وجود مي آيد و اين مسائل سبب افزايش مداخله هاي مامايي و عوارض ناشي از آن مي شود. سالیانه هزاران عمل سزارین انتخابی انجام می شود که ترس از درد زایمان اصلی ترین علت آن است. با توجه به اين وضعيت از گذشته روشهاي ضد درد مختلفي براي کاهش و تحمل پذير کردن درد زايمان و به تبع آن کاهش ميل به سزارين مورد استفاده قرار گرفته است. یکي از اين روشها استفاده از انتونوکس بوده است انتونوکس ترکيب NO۲ و O۲ با نسبت برابر ٥٠ درصد است. در اين غلظت اين ماده به عنوان يک بي حس کنندة استنشاقي مؤثر عمل مي کند. انتونوکس يک گاز ضعيف، غيرارگانيک، بي بو و بي رنگ است که بسيار سريع از جدار آلوئولها جذب مي شود و فقط به صورت محلول در پلاسما منتقل مي شود و به هموگلوبين متصل نمي شود. بر اساس بررسي هاي صورت گرفته اثرات سوئي از انتونوکس بر جنين انسان گزارش نشده است. عوارض جانبي شناخته شده انتونوکس اکثراً ناچيز و به علت تأثير بر سيستم عصبي مرکزي است. با توجه به تأثير سريع، کوتاه بودن نيمه عمر دارو و عدم نياز به دستگاه هاي پيچيده، گران قيمت و امکان استفاده راحت براي مادران، انتونوکس يکي از پرکاربردترين روشها در کشورهاي اروپايي است. یک روش دیگر نیز وجود دارد که در آن با استفاده از دارویی به نام «اپیدورال» به مقدار قابل توجهی درد زایمان را کم می‌کنند این روش باید تحت نظر متخصص بیهوشی و در اتاق عمل انجام گیرد. در زایمان طبیعی بدون درد، دارو از طریق نخاعِ بخش انتهای کمر به خانم باردار تزریق می‌شود تا از انتقال سیگنال‌های دردِ رحم به مغز جلوگیری شود. با تزریق این دارو به تدریج احساس بی‌حسی در رحم به وجود می‌آید؛ اما انقباضات ادامه داشته و مادر قادر است تا فشارهای لازم برای خروج نوزاد را انجام دهد. در طول روند زایمان، به‌ طور مرتب ضربان قلب مادر و نوزاد بررسی می‌شود.