اختلال پرخوری عصبی یکی از اختلالات خوردن است که علائم آن عبارتند از: دوره های مکرر پرخوری افراطی که دو مشخصه اصلی دارد که در تشخیص بیماری پرخوری عصبی، هر دو مشخصه باید وجود داشته باشند. اولین مشخصه این است که در یک دوره زمانی، مقدار غذایی که فرد می خورد از مقدار غذایی که اکثر افراد در همان دوره زمانی و تحت شرایط مشابه می خورند، بسیار بیشتر باشد. دومین مشخصه این اختلال این است که فرد احساس می کند در طول این دوره های زمانی پرخوری، فرد هیچ کنترلی بر خوردن خود ندارد مثلا احساس می کند که نمی تواند خوردن را متوقف کند یا نوع غذا یا مقدار آن را کنترل کند. از دیگر ویژگی های اختلال پرخوری عصبی این است که فرد برای جبران پرخوری های خود و جلوگیری از افزایش وزن، به طور مکرر به رفتارهای جبرانی نامناسب اقدام می کند. مثلا خودش را به استفراغ می اندازد، از ملین ها، ادرارآورها  یا سایر داروها استفاده می کند، روزه می گیرد یا ورزش های فشرده و شدید انجام دهد. باید در نظر داشت که در مبتلایان به این اختلال، پرخوری افراطی و رفتارهای جبرانی نامناسب، به طور متسط، حداقل یک بار در هتفه و به مدت سه ماه روی می دهند. ارزشی که فرد برای خودش قائل است به طور غیرمنطقی و بیش از حد تحت تاثیر شکل و وزن بدن قرار دارد. برای رفع علائم بیماری پرخوری عصبی، درمان های مختلفی با ابعاد مختلفی مطرح شده است. به عنوان مثال متخصصین تغذیه رژیم های غذایی اختصاصی برای این بیماری در نظر می گیرند و با بهره مندی از مکمل هایی نظیر امگا سه سعی می کنند که ولع خوردن در این افراد را کاهش دهند. همچنین درمان های روانشناختی مختلفی از جمله درمان بین فردی، درمان دیالکتیکی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان شناختی رفتاری برای بهبود این بیماری ارائه شده است.