هوش رباتیک مجموعه ای از ترکیب و تحلیل های مختلف شیوه های هوش مصنوعی است که اتخاذ تصمیمات خبره فازی را میسر می کند. هر قدر این گوناگونی بیشتر شود، استنتاج های منطقی بیشتر می شود و رفتارهای هوشمندانه ماشین، به انسان شبیه تر خواهد شد. بر همین اساس میان هوش مصنوعی و هوش رباتیک تفاوت وجود دارد، زیرا در هوش رباتیک با ترکیب کردن چندین تکنیک هوش مصنوعی در یک نماد فازی خاص، به دنبال افزایش ضریب هوشی ماشین هستیم تا شباهت بیشتری به انسان پیدا کند. دانشمندان بر این باورند که تا سی سال آینده هوش ربات ها از انسان ها فراتر خواهد رفت. البته این موضوع در قالب جمله ای مطلق پذیرفتنی نیست، زیرا مغز انسان ها از توانایی های فیزیکی و متافیزیکی توامان بهره می برد و فعل و انفعالات بیوشیمیایی و الکترومغناطیسی در یک لحظه می توانند به بروز تغییرات خاص در ساختارهای ذهنی منجر شوند، در حالی که پیشرفته ترین ربات ها فقط می توانند از جریان های الکتریسیته موجود در حافظه خود بهره ببرند. بنابراین ربات ها فقط می توانند بعد مادی و فیزیکی را پوشش دهند، اما با وجود این محدودیت پیشرفت های رباتیک از حیث هوشمندی بسیار چشمگیر شده است. ساختار ترکیبی هوش رباتیک به ربات امکان می دهد برای حل مسائل بتواند از پنج طریق توان هوشی اش را ارتقا دهد. ربات ها معمولا از حافظه ها و پردازشگرهای بسیار قدرتمندی استفاده می کنند و قادرند با معماری مناسب به جمع آوری و فراخوانی اطلاعات مورد نیاز پردازنده و تحلیل موضوع بپردازند. ضمنا ممکن است توانایی خودیادگیری نیز داشته باشند، یعنی به استراتژی تکاملی در زمینه ای خاص مجهز باشند و از پردازش اطلاعات جدید به کسب تجربیاتی برسند که در مراحل بعدی تصمیم گیری از این تجربیات استفاده کنند. اما گاهی اطلاعات موجود در حافظه به دلیل محدودیت های حجمی، برای تحلیل یک موضع کفایت نمی کند، از این رو ربات ها می توانند با جمع آوری اطلاعات مورد نیازشان از طریق سایر پایگاه داده ها یا پایگاه های هوشمندی توان خود را افزایش دهند. امروزه با پیشرفت علوم رباتیک و ظهور محصولات جدید در نسل های متعدد باید منتظر ربات هایی با توانایی های زیاد و مشابه توانایی انسان بود.