محتویات آب پوست در حدود ۸۰ درصد است، لایه بیروین یا کراتینی پوست که از سلول های مرده تشکیل شده است حاوی مقدار کمی آب در حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد است. وقتی مقدار آب پوست در حد طبیعی باشد پوست حالت نرم و صاف دارد. در پوست طبیعی یک جریان دائمی آب از لایه های عمقی به سطح وجود دارد و نهایتا آب از سطح پوست تبخیر می شود.
علل خشکی پوست
خشکی پوست امر نسبتا شایعی است. اکثر افراد در زمان هایی خشکی پوست را تجربه می کنند. علت خشکی پوست می تواند بیرونی و یا مربوط به کاهش توانایی پوست برای نگهداشتن رطوبت خود باشد. علل عمده بیرونی شامل قرار گرفتن در معرض محیط خشک و جریان باد است. گرمای مصنوعی در محیط بسته نیز سبب کاهش رطوبت می شود، بنابر این در زمستان ها پوست خشک تر است. همچنین ماندن در اتاق دارای تهویه در صورتی که هوای خنک و خشک به درون فرستاده شود می تواند سبب خشکی پوست گردد. از سایر علل بیرونی می توان به شستن مکرر پوست اشاره کرد. شستشوی مکرر باعث برداشته شدن لایه چربی از سطوح پوست می شود. برخی صابونها بخصوص اثرات خشک کنندگی دارند. تماس با برخی مواد خاص هم می تواند منجر به خشکی پوست شود. مشاغل خاصی وجود دارد که تماس مکرر با مواد پاک کننده را ایجاب می کند، همچنین درمان های طبی خاص مانند درمان آکنه سبب خشکی پوست می گردد.
توانایی پوست برای نگهداری رطوبت به چه صورت است؟
پیری فرآیند فیزیولوژیکی است که طی آن قابلیت پوست برای حفظ رطوبت خود کاهش می یابد. بعلاوه، بیماری هایی چون درماتیت آتوپیک و برخی بیماری های خاص پوستی سبب می شوند که پوست نتواند رطوبت خود را حفظ نماید. پوستی که میزان آب آن کم باشد خشک، خشن و ترک خورده است و پوسته اندازی مشخصی بر سطح آن دیده می شود. شخص احساس خشکی پوست همراه با خارش دارد. در درماتولوژی به خشکی پوست اصطلاحا گزروزیس می گویند.