دانشگاه های نسل سوم در حقیقت همان دانشگاه های کارآفرین محسوب می شوند که تکامل یافته دانشگاه های نسل اول و دوم هستند. مأموریت و رسالت دانشگاه ها در گذشته شامل آموزش و پژوهش بود که امروزه با توجه به تحولات و نیز براساس رسالت و تعهد دانشگاه نسبت به جامعه و بقا و رشد خود دانشگاه، به تدریج از نقش سنتی خود فاصله گرفته و با مشارکت در توسعۀ اقتصادی و اجتماعی، عهده دار رسالت و نقش جدیدی شده است. دانشگاه کارآفرین، دانشگاهی است که در آن تمام فعالیتهای اعضا ازقبیل آموزش، پژوهش و... به گونه ای مدیریت، اداره و اجرا می شود که دانشگاه به عنوان نهاد یا شبه شرکتی اقتصادی تلقی شود؛ یعنی جهت گیری این فعالیتها در جهت سوددهی و نیاز کسب مزیت های رقابتی اقتصادی باشد. رویترز دانشگاه‌های برتر دنیا را از منظر نوآوری رتبه‌بندی می‌کند. سه دانشگاه استنفورد، انستیتو فناوری ماساچوست و دانشگاه هاروارد بر اساس رتبه بندی نشریه ی رویترز در سال ۲۰۱۹ به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را کسب کرده اند. در اینجا به بررسی دانشگاه استنفورد می پردازیم. برنامه های کارآفرینی دانشجویی استنفورد دارای مشخصات عمق و وسعت تعاملات این دانشگاه و کارآفرینان باتجربه در اکوسیستم های بیرونی است؛ به عنوان مثال، برنامه مخاطرات فنی استنفورد، دوره های کسب و کار نوپا و فعالیت های فوق برنامه برای دانشجویان مهندسی (شامل دورۀ لین لانچ پد) ارائه می دهد. تیم هسته ای ارائه دهندۀ این برنامه متشکل از شش استاد تمام وقت که همه دارای تجارب کارآفرینی هستند، ۳۰ استاد پاره وقت (همه با تجارب کارآفرینی) و تعداد بسیاری مشاور است که برخی از آنان کارآفرینان و سرمایه گذاران سیلیکون ولی هستند. همچنین، دانشگاه در حوزۀ کسب وکار سرمایه گذاری می کند. بدین صورت که: دانشجویان را برای کارآموزی به شرکت های فناور محلی معرفی می کند، از باشگاه کارآفرینان دانشجویی حمایت و مسابقات ایدۀ کسب و کار برگزار می کند.