نانوتكنولوژي روش مناسبي براي ساخت و سـرهم بنـدي اتـمهـا، مولكـولهـا، مـواد قطعــات و سيســتم هــاي مفيــد، داراي حــداقل يــك بعــد در مقيــاس نــانومتر و بهره برداري از خصوصيات، ويژگيها و پديده هاي جديد حاصله در آن مقياس است. با توجه به تعاريف نانوتكنولوژي مي توان دريافت كه نانوتكنولوژي يـك رشـته جديـد نيسـت، بلكـه فضـا و رويكـردي جديـد در تمـام رشـته هاسـت. بـراي نـانوتكنولوژي كاربردهــايي را در حــوزه هــاي مختلــف از جملــه غــذا، دارو و تشــخيص پزشــكي و بيوتكنولوژي تا الكترونيك و رايانه، ارتباطات، حمل و نقل، انرژي، محيط زيست، مواد هوا فضا و امنيت ملي برشمرده اند. بنابراين علم نانو به علـت طبيعـت چنـد رشـته اي آن نياز به گروه هايي از رشته هاي شيمي، فيزيك، علم مواد و مهندسـان دارد تـا بـه عنـوان يك رشته گسترش يابد. با توليد ساختارهايي در مقياس نانومتر، امكان كنترل و هدايت خواص ذاتي مـواد از جمله دماي ذوب، خواص مغناطيسي، ظرفيت بار و حتي رنگ مواد بـدون تغييـر در تركيب شيميايي و بسياري از رفتارها و خواص ديگر به وجود مي آيد. در صورت سرمايه گذاري در زمينه اين تكنولوژي و دسـتيابي بـه دسـتاوردهاي آن بعضي كشورها مي توانند به وسيله نانوتكنولوژي (نانواسمبلرها و نـرم افزارهـاي مناسـب) برخــي كالاهــاي مصــرفي را بســازند؛ با وجود نانوتکنولوژی، نفت عملاً بي ارزش خواهد شد و كشـورهاي توليد كننـده نفـت و اوپـك دچـار بحـران اقتصادي خواهند شد. الماس به صورت مصنوعي به طو انبوه توليد خواهد شد و در هـر لحظه براي ساختن مواد معدني و طلا مي توان منبعي به ارزاني دريا را مورد استفاده قـرار داد. در واقع در آينده ديگر مـواد اوليـه ارزش بسـيار كمـي خواهنـد داشـت و تنهـا علـم و تكنولوژي است كه مرز بين كشورهاي توانمند و ناتوان را مشخص خواهد كرد. در آينده كشورها به دو قسمت تقسـيم مـي شـوند. كشورهاي داراي تكنولوژي نانو و كشورهاي فاقد تكنولـوژي نـانو در چنـين فضـايي كشورهاي فاقد اين تكنولوژي هيچ قدرت و اعتباري ندارنـد و بـه شـدت تحـت سـلطه خواهند بود. در واقـع ايـن بهتـرين فرصت براي مـا و كشـورهاي ديگـر اسـت تـا عقـب مانـدگي هـاي فـراوان خـود را از كشورهاي توسعه يافته به يكباره جبران كرده و در عرصه رقابتهاي بين المللي تأثير گذار باشيم.