هوش مصنوعی می تواند با ارائه تشخیص های فرادقیق، منسجم و یکپارچه، به افزایش بهره وری و کارآیی در نظام سلامت، کمک شایانی را بنماید. هوش مصنوعی با خرید وقت و زمان ارزشمند برای دست اندرکاران امور بالینی (از پرستاران تا پزشکان)، می تواند به شکل دهی یک رابطة انسانی فراگیر میان ارائه دهندة خدمات سلامت با بیمار، موجب شود. در ارتباط گسسته میان پزشک و بیمار که امروزه با آن رو به رو هستیم (یعنی ویزیت یک بیمار در کمتر از ۷ دقیقه که با عدم حس و لمس کردن بیمار و چشم دوختن در دیدگان او توأم است)، هوش مصنوعی خواهد توانست با فروکاستن از بار تشخیص و انجام بسیاری از وظایف، موجب شود که پزشک وقت بیشتری را به بیمارِ خود اختصاص دهد تا یک رابطة مملو از همدلی میان آنها شکل گیرد. هوش مصنوعی می‌تواند به پردازش داده‌های پزشکی کمک کند و به متخصصان پزشکی بینش‌های مهمی بدهد، نتایج سلامتی و تجربیات بیمار را بهبود بخشد. هوش مصنوعی در پزشکی را می توان به دو زیر گروه تقسیم کرد: مجازی و فیزیکی. بخش مجازی از کاربردهایی مانند سیستم های پرونده الکترونیک سلامت تا راهنمایی مبتنی بر شبکه عصبی در تصمیم گیری های درمانی را شامل می شود. بخش فیزیکی مربوط به روبات هایی است که در انجام جراحی ها، پروتزهای هوشمند برای افراد معلول و مراقبت از سالمندان کمک می کنند.  بیمارستان ها با استفاده از ربات‌ها در بسیاری از زمینه‌ها، اعم از روش‌های درمان حداقل تهاجمی تا عمل ‌قلب باز، از ربات ها بهره می‌برند. براساس گزارش یکی از کلینیک‌های آمریکا، ربات‌ها به پزشکان کمک می کنند تا روش‌های درمانی پیچیده را با دقت، انعطاف پذیری و کنترلی انجام دهند که فراتر از توانایی‌های انسانی می‌باشد. روبات‌های مجهز به دوربین ، بازوهای مکانیکی و ابزار جراحی باعث افزایش تجربه، مهارت و دانش پزشکان برای ایجاد نوع جدیدی از جراحی می شوند. جراحان این بازوهای مکانیکی را با استفاده از یک رایانه کنترل می کنند. این روبات به پزشک نمایی سه بعدی به همراه بزرگنمایی از محل جراحی در بدن بیمار را می دهد که این کار قبلا امکان‌پذیر نبوده و پزشکان در گذشته تنها بر قدرت چشمانشان متکی بودند. در نهایت این ربات می تواند جراح و اعضای کل تیم را هدایت کند.

.