عید نوروز، هم در دوران باستان و هم به روزگار معاصر، با رویدادهای مهم زمانه درآمیخته است. در عین حال، نوروز با رویدادهای مهم تاریخ شیعه نیز پیوند یافته است. در بحار الانوار، از سنت هایی در جهان تشیع سخن رفته که به نوروز تعلق داشته است: حضرت آدم در نوروز آفریده شده؛ در نوروز بود که خداوند از آدمیان عهد و پیمان گرفت؛ حضرت ابراهیم علیه السلام بت شکنی کرد؛ رسول اکرم داماد جوانش علی علیه السلام را بر دوش گرفت تا بت های کعبه را براندازد و از همه مهمتر، علی به جانشینی پیامبر برگزیده شد. به درستی نمی دانیم که نوروز از چه زمانی در آفریقای شرقی، به ویژه در زنگبار، رواج یافته است اما به احتمال قوی، به پیش از قرن نهم هجری باز می گردد. مراسم باستانی نوروزی در مشرق آفریقا با آداب و آیین های آن خطه در آمیخته است. این مراسم در سرزمین اسلامی سواحیلی با خواندن نماز و قرائت قرآن قرین است. نوروز که در زنگبار نایروز گفته می شود در هفته آخر ژوئیه یا هفته اول اوت جشن گرفته می شود نه در بیست و یکم یا بیستم ماه مارس. امروزه برگزاری مراسم نوروز نزد سواحیلیان با نوروز ایرانیان تفاوت بسیار دارد. یکی از آنها، رسم انداختتن سبزه در آب روان در روز سیزدهم نوروز برای راندن و دور کردن بدشگونی ها و پاک شدن از بدیمنی های سال پیش است که در زنگبار به صورتی دیگر- رفتن به درون آب دریا_ اجرا می شود. تفاوت دیگر، رسم مشارکت جوانان ایرانی در مسابقات کشتی می باشد که در زنگبار به شوخی های شادی بخش، که گاه رنگ جدی به خود می گیرند، بدل می شود. از دیگر آداب این جشن غذایی است که در نیمه روز می خورند. زنان برنج و مردان چاشنی مخصوص آماده می سازند. از دیگر رسوم جامه نو به تن کردن و به یکدیگر هدیه دادن است که این کار با حرکات شیرین و شادی آور انجام می شود تا دل همدیگر را به دست آورند.