برپايي جشن نوروز در هند، سابقه اي طولاني دارد و به دوران حكومت برخي از سلاطين دهلي برمي گردد. توجه برخي از پادشاهان دهلي بـه ايـن جـشن، نـشان از نفوذ چشمگير فرهنگ و تمدن ايراني در دربار حكام شـبه قـاره هنـد دارد. بـه دنبـال تأسيس سلسله تيموريان هند؛ توجه حکام این سرزمین به جشن نوروز دوچندان گرديد. علاقه شاهزادگان تيموري به فرهنگ و تمدن ايراني، در كنار حمايـت حكومت صفوي از به قدرت رسيدن و تثبيت حاكميت فرمانروايان نخست ايـن سلـسله در رونق و رواج جشن نوروز در هند تأثيرگذار بود. اين امر، با حـضور پرشـمار و قابـل توجه بزرگان ايراني در دستگاه حكومتي اين سلسله شدت بيشتري يافت. نفوذ جشن نوروز در شبه قـاره هند به قدري زياد بود كه حتي حاكمان انگليسي اين سرزمين نيز، مجبور شـدند آن را بـه عنوان يكي از جشن هاي رسمي هند بپذيرند. جشن نوروز در کشور هند به نوعی با مذاهب مختلف این کشور نیز گره خورده است ولی از بسیاری جهات شبیه برگزاری نوروز در ایران است. خانه تکانی، رنگ آمیزی و آذین بندی خانه ها ،پوشیدن لباس نو، جشن چهارشنبه پایان سال، خرید شب عید، خرید شیرینی و تنقلات، بازدید از اقوام و آشنایان، چیدن سفره هفت سین، خواندن قرآن مجید و دعا هنگام تحویل سال از جمله مراسمی است که به مناسبت نوروز در بسیاری از خانواده های هندی برگزار می شود. آنان با پاشیدن عطر گل به طرف مهمانان از آنان استقبال می کنند. همچنین از نمایش‌های حیوانات‌ تا بازی‌های‌ سنتی‌ و کشوری و بین المللی مانند کـشتی‌، دوومـیدانی ‌، هـاکی‌، فوتبال، تنیس وهمچنین‌ اسب‌سواری و اسب‌دوانی و ‌ نیزه‌بازی و کبدی، تئاتربازی، آکـروبات‌بازی در جشنی که در فصل بهار گرفته می شود، می توان نام برد. سـرودهای مخصوصی هم  در فصل بهار خوانده می‌شود و گردن‌بندی هایی  از گل‌های زرد بر گردن می آویزند.