نوروز به عنوان یکی از جشن ها  نیز به خاطر اهمیت تقویمی آن از طریق سلجوقیان روم به دربار عثمانی راه یافت. سلاطین عثمانی علاوه بر اقتباس نوروز، برای افزایش شکوه دربار خود دست به ابداعاتی در برگزاری آن زدند و مراسمی مانند تهیه و تقدیم معجون های نوروزیه، تقدیم تقویم نوروزیه، اهدای گل و میوه و پیشکش های نوروزیه به سلطان و مقامات برجسته را بدان افزودند.
نوروزیه معجونی شیرین و مقوی بود که هر ساله و در شب عید نوروز تهیه می شد. حکیم باشی در شب عید نوروز معجون معطر و سرخ رنگ نوروزیه را از ترکیب مواد و گیاهان معطر و مقوی نظیر، عنبر، تریاک، رنگ گل رز سرخ، مشک، دارچین، قرنفیل، نبات، صندل حبشی، هل، زنجبیل، جوز هندی، گشنیز، گلاب و ... تهیه می کرد و در روز نوروز به سلطان تقدیم می کرد.
در بخش اداری- مالی نیز علاوه بر تقلید از پیشینیان، شرایط حاکم بر قلمرو عثمانی سبب شد تا سرآغاز سال مالی را نوروز قرار دهند. زمستان های سرد و طولانی و صعوبت انتقال مالیات ها با پایتخت را می توان از دلایل انتخاب چنین روزی برای سرآغاز سال مالی دانست. به هر رو، نوروز سرآغاز سال مالی بود و دفترهای مالی مهمی نظیر روزنامچه به شکل نوروز تا نوروز تدوین و بر اساس آن، در نوروز، مالیات گیری و ثبت مداخل و مخارج انجام می شد. در تشکیلات نظامی نیز دو عامل برای گزینش نوروز در انجام تحرکات نظامی به چشم می خورد. نخست جایگاه مثبت نوروز در اذهان مردم و خوش یمن خواندن آن بود که سبب ترغیب بیشتر نظامیان می شد. عامل دیگر سهولت فراهم کردن مایحتاج نظامیان و تسهیل رفت و آمد سپاه زمینی و ناوگان دریایی بود که باید مقارن فصول گرم و سرآغاز این فصول یعنی نوروز باشد. با این بیان مشخص می شود علاوه بر میراث خواری عثمانیان از سلجوقیان روم و ورود نوروز به تشکیلات حکومتی، دلایل دیگری نیز برای تثبیت و پروریدن آن در این ساختار وجود داشت.