آموزش کودکان باید همراه و همسو با نیازها و علاقه های آنان باشد. در این ارتباط، بزرگسالان باید خود را در جایگاه کودک قرار دهند و بگذارند دنیای زیبایی را که کودک با چشمان کنجکاوش می بیند بدون تغییر باقی بماند. در این راستا باید اصول کلی مربوط به داشتن ارتباط با کودک محو توجه قرار گیرد:
- ایجاد شادی و لذت: هر قدر حس لذت در کودک بیشتر باشد، به همان اندازه شوق فراگیری مطالب نیز بیشتر می شود. یکی از موارد لذت بازی است.
- بازی: کودکان زندگی را با بازی تجربه می کنند و می آموزند. بازی فرصتی برای کودک ایجاد می کند تا تجربه های تازه ای را کسب کند. ایجاد زمینه هایی که کودک بتواند طیف گوناگون انواع بازی ها از جمله بازی با قاعده، بی قاعده، با حضور و مشارکت بزرگسالان و یا بدون آنها را انجام دهد، به پردامنه شدن اثربخشی اصل بازی، به ایجاد لذت بیشتر و در نهایت کسب آموخته های گسترده تر می انجامد.
- رعایت سادگی: رعایت سادگی در کلام، از جمله واضح ترین مثال ها در این زمینه است. وقتی بزرگ تر تلاش می کند در حد یک کودک صحبت کند، به این معناست که از واژه هایی در حد فهم کودک استفاده کرده و گاه گفتارش را به صورتی آهنگین که مورد علاقه و توجه کودک است، بیان می کند در این صورت وی وارد دنیای کودک شده و لذا در ایجاد ارتباط با او، کودک را محور قرار داده است.
- رعایت آزادی: هیچ کودکی را نباید با فشار و زور به آموختن واداشت. هنگامی که کودک براساس علاقه هایش مورد آموزش قرار می گیرد، آنچه را که دوست دارد، به راحتی می آموزد. در این محیط سرشار از آزادی است که مفهوم آن را درک می کند و سرانجام قادر خواهد بود با رعایت حد آزادی دیگران، از آزادی خود نیز لذت ببرد.
- توجه به کنجکاوی کودک: هر قدر تنوع و گوناگونی محیط کودک بیشتر باشد و امکان تجربه آنها برای وی وجود داشته باشد، به همان میزان سوالات بیشتری در ذهن او ایجاد و کنجکاوی بیشتری در او برانگیخته می شود.
- گفت و گو با کودک: گفت و گو با کودک به اندیشه سازی در او منجر می شود. به این ترتیب اندیشه هایش بارور می شوند و زندگی او را می سازند.
-  همراهی با کودک: در برخورد با کودک باید متناسب قد او زانو زد تا با کودک چهره به چهره شد و صدای آنها را بهتر شنید. به این ترتیب کودک به بزرگسالی که وارد دنیای او شده است خوشامد می گوید و مفهوم مشارکت را به راحتی درک می کند.
- اهتمام به خلاقیت کودک: خلاقیت یعنی آن چیزی که نیست اما می تواند وجود داشته باشد. کودک می تواند خروسی را تصور کند که مثل آدم ها صحبت می کند یا گربه ای که در یک شهر حاکم است. خلاقیت در عمومی ترین و بهترین شکل خود، موجب می شود کودک از این تصویر و تصورسازی ساده، به توانایی های برسد که بتواند در مواجهه با مسائل پیش روی خود، تصمیمات بهتری بگیرد و تنها به آنچه در ظاهر وجود دارد اکتفا نکند.